Hoe je goed ruzie maakt met je lief

goodfight1

We kennen het allemaal wel... je vroeg je lief s’ochtend om zijn zooi in de keuken op te ruimen, en s’avonds als je thuis komt van werk, staat de boel er nog (naar nu met een zwerm fruitvliegjes er omheen). Manlief vond het houden van een Netflix marathon blijkbaar belangrijker...voor de zoveelste keer. maar andersom ben ik natuurlijk ook niet helemaal perfect (maar wel bijna, haha)... Ik ben meer de chaoot die vergeet op te schrijven in mijn agenda dat we dit weekend een reuze gezellig familieweekend hebben en daardoor ondertussen vrolijk allemaal andere afspraken op die dagen plan (of probeert mijn onderbewust me te redden voor de zoveelste keer...?). Hoe dan ook, in elke relatie zijn er dingen waar je je de tandjes aan irriteert en is het soms nodig om de ander te laten weten dat de grens bereikt is. Of je net aan het daten bent en een aantal irritante eigenschappen van je lover hebt ontdekt, of als je net als ik al 11 jaar aan iemand zit vastgekoekt :p

En ja; ruzie maken -als in elkaar voor rotte vis uitmaken en met spullen smijten- is niet moeilijk. Maar gek genoeg hebben Lief en ik eigenlijk nog nooit écht ruzie gehad. Tenminste niet van dit dramatische soort dat je in de films enzo ziet. Simpelweg omdat het met minder vuurwerk ook altijd prima is afgegaan. Ik denk dat goed “ruzie” maken een kunst is. Dit is in ieder geval hoe wij elkaars hersens na 11 jaar nog steeds niet hebben ingeslagen...

Luister naar je emoties
Als je net verliefd bent op iemand, heb je de neiging om alles wat je Lief doet, wat je stiekem niet zo aanstaat, te negeren; “Ik leer het hem nog wel af later...Hij heeft een zware jeugd gehad...Maar hij is voor de rest zo lief”. Ik weet uit ervaring dat wanneer je niet meer verliefd bent (en sorry, die heerlijke hormonale hardrugs houdt gewoon op na 1 of 2 jaar, hoe lief de ander ook is), die grenzeloze vergiffenis er wel een beetje af gaat. Je relatie begint dan volwassen te worden, en daarbij is het belangrijk de ander te leren wat je wel en niet acceptabel vindt, om zelf ook gelukkig te kunnen zijn binnen de relatie. Dat is sowieso een basisregel in mijn leven; je moet mensen leren, hoe ze wel en niet met jou om moeten gaan.
Het mooiste is eigenlijk, wanneer je dat vanaf het begin van je relatie al doet. Want hoe langer iets doorsukkelt, hoe lastiger het is om je nog uit te spreken of iets te veranderen. Mensen zijn van nature gewoontedieren: zodra we denken dat ons riedeltje werkt, passen we het liever niet meer aan...of moeilijker. Dus aanpakken die hap!
Daarbij is het belangrijk dat je je emoties volgt: “Oh, mijn lief is zó knap! ... alleen... komt hij altijd en overal te laat en da's irritant!'' Hou die emotie vast en rationaliseer hem niet weg met ''Maar hij is zo sexy en..bla bla bla...''
Oke, op naar stap 2 met die emotie ;)

Emoties in de ijskast
Goed, dan is het helder waar je mee zit. Maar is het nu wel het goede moment om het aan de kaak te stellen? Heb je op dit moment wel tijd om echt een goed gesprek met elkaar te hebben, of moet je lief eigenlijk binnen 10 minuten naar het werk en zadel je de ander alleen maar op met een kutgevoel met een discussie zonder oplossing (want: geen tijd om te praten), terwijl hij/zij nog de hele dag moet werken?

Ik had dit nooit van tevoren kunnen bedenken, maar volgens mij is het een best volwassen (en tevens oersaaie doch effectieve) eigenschap van Lief en ik, dat we onze ruzies plannen. We gooien ze niet in de groep net voor of tijdens een gezellig avondje uit (dat was bedoeld om het leuk te hebben immers). We plannen het in op momenten dat we samen thuis zijn. Net na het eten bijvoorbeeld... dan ben je toch samen en heb je meestal de rest van de avond om na te denken over wat er gezegd is... Wat helpt is om sowieso een avond in je agenda te blokken die ''jullie'' avond is... heb voldoende tijd voor elkaar zodat je kunt praten. Wat we die avond doen, zien we dan wel weer... praten, ganzeborden of spannendere dingen... of als je niet bij je babe kunt zijn: maak belafspraken ;)
Een voordeel van gesprekken plannen, is dat je bedenktijd hebt in aanloop naar je gesprek. In plaats van de ander meteen hele lelijke verwijten te maken, is er tijd om de heftigste emoties even te laten zakken en zo helder na te denken over wat nou precies je probleem is en wat je anders zou willen.

goodfight2

Ik-boodschap
Dit is de gouden regel voor iedere communicatie. Breng slecht-nieuwsgesprekken altijd vanuit de ik-boodschap. Dus niet: ''Je bent zo'n egoist omdat je nooit tijd vrij maakt om mee te gaan naar belangrijke familiedagen'', maar: ''Ik (emotie) voel me verdrietig en gekwetst, omdat (aanleiding) je bent vergeten dat we dit weekend een familiedag hebben. Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurd is (aanleiding). Het geeft me het gevoel (emotie) dat je eigenlijk niet zo veel om me geeft.''.
Een ik-boodschap bestaat altijd uit een omschrijving van een gebeurtenis/aanleiding en het gevolg/een emotie. Waarom is dit effectief? Omdat bij de eerste manier van de boodschap brengen, iemand kan betwisten en ontkennen dat hij egoistisch is. Dat mondt alleen maar uit in een lelijk gebed zonder einde en zonder winnaars. Maar de ik-boodschap kan niet ontkend worden: niemand kan ontkennen dat gebeurtenis ''x'' jou je op een bepaalde manier rot laat voelen. Dat is immers jouw waarheid. Het voordeel is, is dat je de ander laat begrijpen wat er is gebeurd en dat er voor jou een grens bereikt is, zonder dat de ander zich aangevallen voelt of kan ontkennen wat er gebeurt: punt gemaakt dus. Tijd om te vertellen hoe je het anders zou willen (en wat de eventuele consequentie is, als de ander je grenzen niet respecteerd). Denk daar ook over na: hoe je een probleem opgelost zou willen zien. Hoe jij het graag zou willen en kijk waar de ander mee komt. Is dat voldoende? Kan je daar mee leven?

Mannen van Mars, vrouwen van Venus?
Kijk, als androgeintje heb ik misschien niet al te veel te zeggen over verschillen tussen mannen en vrouwen. Maar een paar verschillen zijn me wel duidelijk:

Mannen...
- zijn fantastisch, maar doorgaans niet zo sterk met woorden of het lezen van emoties als vrouwen. Je zal ze echt (zet je trots even opzij dames) vaak letterlijk uit moeten leggen wat er nou loos is. Ook al vindt jij dat hij het van jouw inmiddels chagrijnige kop en ''honderden'' subtiele hints wel af had kunnen lezen... sorry to blow your bubble... ze zien het echt niet. Als er iets is wat je niet trekt, krop je het dus niet op tot je een verzuurd en rancuneus mens bent geworden. Volg in plaats daarvan bovenstaand stappenplan ;)

- vinden gerespecteerd worden veel belangrijker dan liefde. Huh?! Ja, inderdaad! Het schijnt ooit uit een onderzoek te zijn komen rollen dat mannen het krijgen van respect boven liefde verkiezen. Waarom? Voor een man is er volgens mij geen hogere vorm van liefde dan waardering voor alles wat hij voor je doet. Dat is goed nieuws, want daar kan je iets mee, namelijk: geef hem complimenten als hij iets doet wat je fijn vindt. Bedank hem. Of zeg zoiets als ''Wauw, zonder jouw hulp was me dit nooit gelukt'', of ''Ik ben zo blij dat je me helpt en voor me klaar staan''. Mannen willen stiekem gewoon helden zijn voor hun chickies. Klinkt niet heel erg geamancipeerd: de jonkvrouw en de ridder op het paard. Maar he: als het werkt, dan is het behalen van je doel misschien belangrijker dan het vasthouden aan je trots. Speel het desnoods een beetje. Je kunt het!
Want als mannen zich jouw held voelen, dan komt de liefde vanzelf... en een ander voordeel: omdat ze de held willen zijn, zijn ze trainbaar: laat hem weten wat je allemaal wel tof vindt, in plaats van te muggenziften op wat je niet wilt. Stuur ze subtiel de goeie richting in ;) (ik hoop zo dat mijn Lief dit niet leest, haha)

Vrouwen...
- zijn veel slechter in het loslaten van woede en emoties dan mannen. Waar mannen elkaar op hun plek zetten met een harde grap (en klaar: rangorde is weer hersteld. Ze schudden het definitief van zich af zoals eendjes hun vleugels fladderen na een knokpartij om van de stres en testosteron te ontladen), daar houden vrouwen tot het einde der tijden vast aan allerlei details die bij elkaar opgeteld uitgroeien tot een enorme kluwe aan emotionele shit, waar geen mens ooit nog uit komt. Als je daar niet op tijd mee ophoudt, is het per ongeluk laten vallen van een koekkruimel door je Lief op de net gestofzuigde vloer, al genoeg om te ontploffen. ''Want dit is immers het duizendste bewijs van dan hij/zij lomp is en het niet waardeert dat je het hele huis schoon houdt'' (Come on dames... doe dat jezelf niet aan. Maakt je geen leuk en sexy mens... enne alsof jij nooit iets uit je tengels laat pleuren...). Als je merkt dat er iets is dat je irriteert, praat er dan over (zie bovenstaand stappenplan). En is je Lief echt niet te veranderen... nou weet je; je hebt altijd de keuze om het te accepteren, of om op jezelf te gaan wonen of zo... niemand heeft jou ooit veroordeeld tot de koekkruimelvloer-hel, behalve jijzelf...

- beleven hun emoties veel heftiger dan mannen (en niet alleen vanwege ons maandelijkse hormonale gezeik). En dat is op zich helemaal niet erg... maar wel goed om van jezelf te weten. Neem jezelf en je mannetje af en toe in bescherming tegen jouw rollercoaster... zet je emoties af en toe even in de koelkast om zelf te bezinnen waar die emoties nu precies vandaan komen. Vaak zijn de dingen waar je echt mee zit, helemaal niet zo enorm als dat je ze in je hoofd maakt. Slow down... Of bel een vriendin om je hart te luchten en te tetteren.
Mannen kunnen vaak niet zo veel met al die emoties. Vaak schieten ze meteen in de heldenrol en willen ze je redden met allerlei praktische oplossingen. Dat haalt over het algemeen alleen maar het bloed onder onze nagels vandaan. Want daar zit jij niet op te wachten. Jij wilt gehoord worden... maar eindeloos emoties en geratel daarover aanhoren, past niet echt bij de praktische aard van den Man-Wezen. Vertel het ze maar als je het klein en compact hebt gemaakt (koelkast methode) of wanneer je advies wilt of wilt dat hij met je meedenkt. Praktische hulp bieden of luisteren naar heldere korte mededelingen (vanuit de ik-boodschap), daarin zijn ze op hun best ;)