Ik ben nu ongeveer 2 jaar bezig met deze blog. In die tijd heb ik een hele hoop bijzondere mensen en hun projecten en producten leren kennen, maar ik word ook steeds meer kieskeurig waar ik over schrijf; je kan je tijd maar één keer besteden en dan wil ik ook echt goede onderwerpen hebben. Verhalen die iets toevoegen, die anders zijn dan alles wat er allemaal al in veelvoud is in de wereld van de duurzaamheid en sociale projecten. Ik zoek naar verhalen met een eigen smoel en een goed en kloppend concept en karakter. Pareltjes dus… daar ben ik naar op zoek...
...En toen vond er één waardoor ik weer helemaal wist waarom ik deze blog schrijf. Die ik hier graag met jullie deel: Hutspot Hutspot is de naam.
Al eerder van zomer fietste ik langs één van de inmiddels drie restaurants van Hotspot Hutspot. In mijn snelheid zag ik kinderen in de moestuin werken en was het er een gezellige drukte rondom het uitbundig gekleurde gebouwtje waar een groot handgemaakt bord waar met speelse letters ''restaurant'' op stond. Dat wekte nieuwsgierigheid. ''Hier moet ik snel langs gaan'', dacht ik.
Afgelopen week kwam het er van om langs te gaan. Ik had me van tevoren al researchend ingelezen en kwam toen keer op keer tot positieve ontdekkingen, dat dit restaurant inderdaad niet alleen zo veel mogelijk zelf geteelde groenten uit eigen moestuin serveert aan de gasten, maar ook dat de kids die helpen, kinderen uit de buurt zijn die op deze manier les krijgen in koken en ook een stukje daginvulling kunnen vinden als er bijvoorbeeld thuis niemand voor ze is om ze te vermaken of voor ze te zorgen. ''De schoffies uit de buurt met een goed hart'', zoals oprichter en eigenaar Bob Richters ze noemt in een aflevering van NCRV Altijd Wat.
Tijdens mijn bezoek vertelde de chef van die avond, Barry, dat veel van de koks die met de kinderen werken, zelf allemaal ook een bijzonder verhaal hebben; ''De jongens die hier werken, komen bij de reclassering vandaan of zijn herstellende van verslavingsproblematiek. Wat dat betreft is Bob een held: hij neemt iedereen onder zijn hoede en zorgt dat er voor iedereen een plek is om weer een stukje eigenwaarde terug te vinden. Om weer langzaam maar zeker mee te kunnen doen. In het begin moest ik hier wel wennen; met al die kids die in het rond rennen. Ik kom uit de wereld van de sterrenrestaurants. Daar was de stres immens en door die constante druk ging het uiteindelijk ook niet goed met mij. Uiteindelijk ben ik hier terecht gekomen; in deze vrolijke chaos. Maar ik heb het zeker naar mijn zin hier. Het is mooi om te zien hoe die jonge gasten (wijzend naar de stagiairs en buurtkinderen die die avond in de keuken stonden) zo hun best doen en van alles leren. Dat kan ook omdat ze hier leren koken met echt mooie producten: alles is biologisch en wat niet uit eigen tuin komt, halen we lokaal. Dan weer prachtige stukken vlees, dan vis of verse asperges. Bob maakt er waar hij kan een feestje van voor ons. Hij ontzegt zichzelf nog wel eens vakanties om net een beetje meer aan de jongens en de stichting te kunnen geven. Ja, die man is goud waard.'' De dankbaarheid en ontroering spreken onmiskenbaar uit de ogen van deze stoere chef als hij praat over Hotspot Hutspot; een boom van een vent voor het oog, maar zeker ook een ontroerende en inspirerende man, vol van verhalen waar je naar wilt blijven luisteren, omdat hij ook echt wat meegemaakt en te vertellen heeft.
Drie gangen voor €8,- en kids in de bediening
Wie het niet breed heeft maar toch gezond en verantwoord wil eten, moet bij Hotspot Hutspot aanschuiven. Voor de prijs van een fastfoodmenu (€8,- ) krijg je maar liefst drie gezonde gangen die er schitterend uit zien en schitterend smaken. Ik werd getrakteerd op een bietencarpaccio als vooraf, als hoofd paprika met couscous en diverse salades en compotes, en als dessert een huisgemaakte appelmoes met wederom homemade speculaas crumble met blauwe bessen. Voor de niet-vegetariërs bestond het hoofdgerecht uit spareribs (die zo lekker roken dat ik bijna van m'n geloof viel…).
''Wilt u wat drinken?'', klonk het om de 30 minuten hyper beleefd van de ongeveer 8-jarige Ismaël die in de bediening hielp. Hij had er zin in: nauwlettend werd alles in de gaten gehouden. Zodra er een glas leeg was, werd het meteen meegenomen door Ismaël, wat niet alleen super lief maar ook een beetje komisch was.
Eten bij Hotspot Hutspot is alsof je bij familie gaat eten (alleen smaakt het eten veel beter, sorry mam, maar dit was gewoon echt heel goed). De andere bezoekers leken vaker te zijn geweest; mensen kennen elkaar, er wordt gezellig gekletst, kinderen zijn bezig met kleurplaten aan hun tafels en er worden verjaardagen gevierd.
Gratis komen eten
Barry vertelt: ''Er komen hier heel veel mensen uit de wijk over de vloer. Vaak ook mensen die het niet breed hebben. Hier kan je namelijk een 'uitgesteld' etentje krijgen. Mensen die ons een warm hart toedragen kunnen een tegoedbon kopen voor €10,- en die aan iemand geven die ze kennen, of weer aan ons terug geven zodat mensen die het zich anders niet kunnen veroorloven, gewoon lekker aan kunnen schuiven. Daarvoor krijgen ze dus drie gangen en een drankje. Je merkt wel dat er nog veel gêne is bij mensen om er naar te vragen, maar iedereen is hier van harte welkom'', legt Barry uit.
Als je niet van verrassingen houdt, kan je op de Facebookpagina's van de verschillende locaties van Hotspot Hutspot kijken (Krootwijk, Heijprak en Lomba) wat het menu van de week is. Met speciale diëten als vegetarisme kan gewoon rekening worden gehouden. Je kan je wensen aangeven bij het reserveren van een tafeltje op de website, maar je kan ook op goed geluk binnenlopen (er is altijd wel een tafeltje vrij) en ter plekke vragen om een vegetarische variant.
Succes story
Hoewel Hotspot Hutspot nog niet zo lang bezig is (sinds 2012), weet de media ze al langere tijd goed te vinden. Onder andere Koffietijd, KRO Brandpunt en NCRV Altijd Wat, maakten allemaal al een item over ze. Ook viel het initiatief in de prijzen: ze wonnen de RET Aardig Onderweg Prijs. En terecht; wat hier gebeurt is niet alleen ontzettend slim en goed gedaan, maar het is precies wat alle (grote) steden goed kunnen gebruiken; duurzaam, sociaal en laagdrempelig, gebracht op een vrolijk manier, maar vol van noodzaak.
Ik kan het dus zeer zeker aanraden om hier lekker te gaan eten. Beter, leuker en lekkerder kan je je €8,- niet besteden!
Ik wil tenslotte iedereen uit de keuken bedanken die ons zo'n heerlijke avond gegeven hebben:
Chef Barry, Ismaël en zijn zus van de bediening, kok Milan en Marley de prins van de keuken en kokkin Willemijn.
