London city trip

 

Wij hebben onze weg gevonden naar restaurants als The Mae Deli met de apps Happy Cow en Foursquare. Waarvan we de laatste het meest handig vonden.



Bij The Mae Deli konden we kiezen uit couscous, falafel, curry en wokgroenten of zelf een menu samenstellen voor €12,50. En wauw, wat was dat lekker! En helemaal niet duur voor een Londons restaurant, want Londen is met alles, dus ook met eten, wel behoorlijk prijzig.

?

 

Overal in de stad zijn foodtrucks te vinden. We begonnen op de dag van aankomst met een rondje op de Spitalfields Bricklane overdekte vlooienmarkt. Hier keken we onze ogen uit: vintage kleding, sieraden, jaren ’60/’70 meubels, antiek… De gekste en gaafste dingen zijn hier te vinden in deze overdekte markthal. En ook de mensen op de markt leken zo uit een Harry Potter film te zijn weggelopen. Wat dat betreft mag ik die gekke Engelsen wel; met hun hang naar nostalgie die zich vaak uit in de meest gekke mode combinaties.

En ook hier waren weer foodtrucks te vinden. Zo lekker als je op straat loopt; al die geurtjes van eten dat ter plekke klaar wordt gemaakt. En juist omdat het 'on the spot' wordt gemaakt, kan je bijna altijd wel kiezen voor een vegan optie: gewoon vragen of ze de kaas van je pizza weg willen laten en in plaats daarvan er lekker veel extra groenten er op willen doen.



?

 

De tweede dag besloten we Soho door te struinen. De wijk waar veel galeries, vintage winkels en anderzijds creatief tuig zich ophoudt. En hier zit ook de Londense winkel van Choccy Woccy Doo Dah (weet je wel: van het gelijknamige TLC programma). Ook hier wilden we even naar binnen spieken. En ja, inderdaad. Een hele winkel gevuld met de meest mooi versierde taarten. De hele winkel leek wel een decor van een spookhuis; ze stonden al in standje Halloween. En alles was eetbaar. Helaas konden we er geen vegan chocolade vinden, dus hebben we niets meegenomen, maar het was wel waanzinnig om te zien.



 

Ik wilde perse langs de winkel van Alexander McQueen. De grootheid der grootheden op modegebied! Helaas is hij niet meer, maar kunnen we nog wel van zijn werk genieten. En daar hingen ze hoor: in de etalage. Zijn ontwerpen. Je weet niet wat je ziet als je de winkel binnenloopt. Zo mooi ingericht. Alsof je Buckingham Palace zelf bezoekt (maar dan moderner en hoogstwaarschijnlijk smaakvoller). Ik heb zeker een half uur staan watertanden bij alle mooie schoenen en tasjes met handgeborduurde bloem patronen en bezet met talloze kraaltjes. Oh, wat een moois! Zo depressief als ik de Primark uit kom na het zien van alle slecht gemaakte kleding die na één keer dragen uit elkaar valt (of al stuk op het hangertje in de winkel hangt), zo blij werd ik van het zien van dit vakwerk. Zwijmelend en fladderend trok Vriendlief me aan de hand de winkel weer uit, haha.



 

Hierna hopten we door naar het beroemde warenhuis Harrods. Ook hier keken onze ogen weer uit. Al die glimmende horloges, sieraden en designer kinderkleding (waarvan de meest eenvoudige kindertrui: 105 pond was!). Maar ik zou het van mijn levensdagen niet willen kopen allemaal. Blijkbaar houdt smaak ook een beetje op boven een bepaalde inkomensgrens, haha. Maar we vonden het als antropologisch onderzoek wel interessant om al die jetsetters uit alle hoeken van de wereld daar rond te zien struinen en verlekkerd te zien kijken naar s’werelds meest intense kitsch producten, haha.




 

 

Een echte aanrader om te bezoeken is Kew Garden. Zeker als je na twee dagen van haasten in de metro’s (want daar is het zo druk dat je niet stil kunt staan), je een beetje toe bent aan rust. Nou, dat lukt daar wel. Kew Garden is inmens groot. Wij zijn er 7 uur zoet geweest met struinen door de gigantische victoriaanse kassen, daliah, bonzaibomen, lelie en groentetuinen. Ik heb mijn hele portemonnee volgepropt met zaden voor in onze moestuin (en ze illegaal geïmporteerd naar Nederland, haha). Ik ben benieuwd wat er van op komt in het voorjaar.

 

De laatste dag, kwamen we een beetje per ongeluk in de te gekke winkelstraat Portobello Road terecht in de wijk Nothinghill. Ik wilde perse een bol wol scoren om aan mijn friemel en brei-verslaving te kunnen voldoen. Nou, die bol wol hebben we nooit gevonden, maar wel héél veel vintage! Ik heb nog nooit zo veel vintage kledingzaken bij elkaar gezien! Portobello Road lijkt maar niet op te houden; de winkelier hadden op deze zaterdag ook nog extra kramen voor hun winkel uitgestald met antiek, antiek servies, hoeden, petten, antieke horloges, echt alles wat je je maar kunt bedenken. En de straat ging eindeloos lang door!

En ook hier kan je gemiddeld zo bij 1 op de 3 eettentjes naar binnen lopen om een vegan maaltijd te halen, of je koop iets wat voor je neus in een standje wordt gewokt. Echt een aanrader om hier naar toe te gaan!

 

En nu weer terug in Rotterdam, mijn mooie pleurisstad, weer aan het werk. Het lijkt opeens wel een dorp in vergelijking met London. Mooi is dat: hoe rustig het opeens lijkt hier in de metro’s, nu ik heb gezien hoe veel drukker en groter het kan zijn. Home sweet home for now. Maar ik ga zeker nog wel eens terug!