5 dingen die ik van werken met mannen heb geleerd

Afgelopen tijd heb ik een hoop samengewerkt in duo’s en in groepen voor verschillende projecten. Dan weer met mannen en dan weer met vrouwen. Naast het feit dat ik Rotterdammer ben, en de ‘niet lullen maar poetsen’ mentaliteit met de paplepel ingegoten heb gekregen, heb ik de afgelopen jaren voornamelijk met mannen gewerkt. Daar heb ik veel van geleerd. Namelijk hoe je je mannetje staat, je mening gehoord krijgt, en hoe je niet verzand in eindeloze discussies die niet gebaseerd zijn op feiten maar op ‘emoties en onderbuikgevoelens’. En dat scheelt me een hoop tijd, gedoe en energie! Dit zijn 5 dingen die ik van samenwerken met mannen heb geleerd:

1. - Zakelijke dingen niet persoonlijk opvatten
Het allerbelangrijkste wat ik heb geleerd, is om dingen die zakelijk zijn, niet persoonlijk op te vatten. Als ik een discussie met iemand heb over werk en het niet eens wordt met de ander, of dat de suggestie van de ander boven die van mij verkozen wordt, dan vat ik dat nooit persoonlijk op. Werk is werk. Jammer, maar geen reden om urenlang over door te blijven zaniken of fitten met andere dames rondom het spreekwoordelijke koffiezetapparaat. Zonde van mijn energie en bovendien slecht voor mijn karma! Klaar…
Het oneens zijn met elkaar staat voor mij compleet los van de vraag of ik iemand wel of niet aardig vind.
En andersom; ik hoef iemand niet perse aardig te vinden om er zaken mee te kunnen doen. Ik kan iemand op persoonlijk vlak de grootste flapdrol op aarde vinden, maar er toch mee samenwerken omdat ik potentie en voordeel in de samenwerking zie.

2. - Niet lullen maar luisteren
Wat veel mannen in mijn ogen ook beter kunnen dan vrouwen, is scannen welke mensen of gelegenheden kansen bieden, omdat mannen meestal niet duizenden woorden besteden om eerst ‘vriendjes’ te worden en elkaar ‘leuk’ en ’lief’ te vinden voordat er bruikbare informatie gedeeld kan worden. Mannen kunnen gewoon schaamteloos een pitch geven tijdens een borrel of verjaardag over wat ze doen op hun werk en waar ze nog naar op zoek zijn, en vragen of jij misschien hun hulp en betaalde diensten kan gebruiken bij de dingen die jij doet. Zo doe ik het ook graag. Maar bij veel vrouwen zie ik het gezicht meteen verstarren als ik op die mannelijke manier te werk ga. Nee, er moet eerst eindeloos gesnuffeld en gekletst worden over zichzelf, passies en hobbies. En zo verslapt de aandacht van de luisteraar vaak voordat er eindelijk echt over de kern van de dingen gepraat kan worden. Vaak net zo lang dat die kans er niet komt. Zo zonde en vermoeiend…

3. - Bescheiden zijn is geen deugd
Misschien komt dat laatste gedrag ook voort uit een onbewuste overtuiging dat bescheidenheid een deugd is…Nou, sorry… Bescheidenheid siert een mens inderdaad als het gaat om niet al te protserig over jezelf en je kwaliteiten praten. Maar het betekent niet, dat je bedeesd dient te zwijgen over wat je wilt en verlangt in de hoop dat iemand je gedachten op magische wijze kan lezen en spontaan aan je diepste wensen tegemoetkomt. Dat idee over bescheidenheid is gewoon dom. Om te krijgen wat je wilt, zal je moeten laten weten, aan zo veel mogelijk mensen als je maar kunt, vergezeld van je meest charmante glimlach, wat je wilt.
Oh ja, en als je een compliment krijgt over iets wat je goed kunt, over je uiterlijk, of over jou als persoon, wuif ze dan niet weg met; ‘’Nou, ik vind eigenlijk zelf dat ik best dikke billen in deze broek heb, maar bedankt voor het compliment’’ of: ‘’Nou, ik heb deze opdracht niet helemaal alleen gedaan hoor’’. Dooddoener!
Mensen geven graag complimenten. Het voelt namelijk goed om iemand op te vrolijken met een complimentje. Wegwuiven is daarom precies hetzelfde als een cadeautje afwijzen: ‘’Nee, dat hoef ik niet!’’, zeg je dan eigenlijk. En dat zorgt er uiteindelijk voor, dat je op een gegeven moment geen complimentjes meer krijgt; ‘Becauz you’re no fun!

4. - Eerst doen, dan excuses vragen
Deze heeft te maken met lef. Veel vrouwen willen graag eerst alles tot in den treuren overleggen en tot in de kleinste details instemming van anderen hebben ‘’Want God behoed me ervan dat ik mogelijk, wie weet, en eventueel iemand kwets!’’).
Wat mannen beter durven dan vrouwen is risico’s nemen, en ook op die manier krijgen ze vaak beter voor elkaar wat ze willen dan vrouwen. Wat ik heb geleerd door dit principe uit te proberen, is dat er bij alles wat je doet wel iemand wel wat op te merken heeft. Of je het nou eindeloos overlegd of je eigen keuzes maakt. Je kunt het nooit 100% goed doen in de ogen van iedereen.
‘’Je moet gewoon doen wat je denkt dat het beste is, en als iemand het er achteraf niet mee eens blijkt te zijn vraag je later maar om vergiffenis. Maar anders kan je blijven praten en wachten en krijg je nooit iets voor elkaar’’, hebben veel mannen mij vaak geadviseerd. En inderdaad, wat blijkt is dat het makkelijker is om mensen te overtuigen en voor je te winnen door vastberaden keuzes te maken en die te verantwoorden, dan door eindeloos om toestemming te vragen.

5. - Niet invullen maar vragen
Deze vind ik het ergste: vrouwen die invullen hoe een ander mogelijk denkt of waarom een situatie op een bepaalde manier verlopen is, in plaats van het de ander op de man af te vragen en ergens mee te confronteren. Ik denk dat het een vorm van uitstelgedrag of conflict vermijden is. En nog erger zijn vrouwen die dan onderling met andere vrouwen zich over een bepaald persoon beklagen en eindeloos onderling scenario’s bedenken waarom degene met wie ze het oneens zijn, doet wat ‘ie doet. Zo zonde van je energie en wederom slecht voor je karma dames!
Heb het lef om het iemand in zijn gezicht te vragen en te zeggen dat je iets niets prettig of goed vind. Dan heb je tenminste enige kans om het te veranderen of in ieder geval echt te leren begrijpen waarom dingen lopen zoals ze lopen. Je hebt dan meteen een antwoord. Dat scheelt je dagen-nee soms zelf maanden van gepieker en slapeloze nachten (trust me, ik ben meerdere keren met stomheid geslagen toen ik hoorde dat iemand zich maandenlang druk had zitten maken om iets wat binnen drie minuten praten compleet ontkracht kon worden omdat het niet op kwade wil maar op een misverstand berustte).
En weet je, de eerste keren dat ik verhaal ging halen, had ik ook een bibberstemmetje. But trust me… oefening baart kunst. Uiteindelijk sta ook jij op een dag, gewoon met droge oogjes en imposant klinkende stem, je mannetje…