dag 5 - 05-10-2014
Hongerig en sloom
Al een paar dagen ben ik druk aan het koken geweest om mijn keukenkastjes te vullen met meer Vegan friendly eten. Van broodkontjes bakte ik croutons voor in de salade (anders is iedere salade ook maar hetzelfde). Op de markt haalde ik een lekker grote zak gemengde noten als tussendoortje of voor in de salade.
Vandaag tijdens het boodschappen doen, vulde ik mijn karretje met alleen maar hele gezonde vegan dingen: bruin brood, studenten haver, tomaten, paprika, sperziebonen, aardappels, sojavla, vruchtensap, pindakaas, aubergine, mandarijnen, courgette, sla, olijven, gedroogde paprika's, pitabroodjes, en als meest ongezonde product: chips (zonder overleef ik het niet hoor). Voor €32 kan ik weer een week door.
De mandarijnen en studentenhaver kan ik makkelijk in mijn tas doen en meenemen. En dat is nodig ook, want de afgelopen 5 dagen had ik meerdere momenten waarop ik duizelig en hongerig door de stad liep. De Ikea heeft er ook nog nooit zo spacend uitgezien (wat deed ik daar eigenlijk? Oh ja, keukenkastjes kopen). De duizeligheid werd af en toe wel een beetje eng... Alhoewel ik minder last heb van energie dips (zoals ik altijd s'avonds na het eten had, of rond 17:00 als ik terugkwam van werk), heb ik vaak wel een constant een hongerig en sloom gevoel. Ik moet nu echt meer en vaker eten dan ik gewend ben. Altijd wat te eten bij je hebben, is dus een must.
Ik heb het gevoel dat ik mijn eten veel sneller verbrand dan normaal en dat ik daardoor veel sneller een lage bloedsuikerspiegel heb. Dat vraagt dus om een hoop plannen en voorbereiden. Ik neem telkens een pot pindakaas mee naar mijn werk zodat ik zeker weet dat ik ook daar wat te eten heb tijdens de lunch.
En ik ben meerdere keren erg blij geweest met mijn voorraad plastic bakjes, want ook die heb ik al meermaals nodig gehad voor het aanleggen van voorraadjes zelfgekookte vegan ingrediënten.
Het lastigste van alles vind ik het, als ik eten af moet slaan dat anderen mij aanbieden. Niet vanwege het eten zelf, maar omdat ik weet dat de ander het goed bedoeld met de vraag of ik een koekje of cappuccino wil. Ik zie de ander soms schrikken als ik met "nee" beantwoord. Ik leg natuurlijk wel uit waarom, maar dan voel ik me vaak meteen een betweterige geitenwollensok. Dat gevoel had ik vroeger ook toen ik nog vegetariër was. Vegetarisme of veganisme is gewoon niet de norm. Veel uitleg is daarom vereist. Vermoeiend!
Hi daar! Ik ben Jessica, een oer-Rotterdamse kunstenaar die onderzoekt hoe je van je leven een duurzaam LevensKunstwerk kunt maken
