Een dag door het leven als freeganist

Wat is Freeganisme?

Mijn dag als freegan

Om beter over dit onderwerp te kunnen schrijven en om te ervaren hoe haalbaar deze levensstijl is, besloot ik in april 2014 om zelf een freegan avondmaal te maken. Ik ging daarvoor om 16:00 naar de Afrikaandermarkt in Rotterdam. Ik wist dat de markt die dag om 17:00 afgelopen zou zijn, dus ik had een uur de tijd om rond te lopen en rond te kijken. Door de freegan bril bekeken zag ik inderdaad ontzettend veel eten op straat liggen tijdens de markt. Paprika's, appels, peren, uien, pepertjes, perziken, sinaasappels, tomaten, bananen. Een gezond maal zou het in ieder geval zeker worden. Terwijl de markt om 16:00 nog volop bezig was, besloot is waar ik maar om zo nonchalant en zo onopvallend mogelijk wat appels, uien en paprika's van de straat op te rapen. Ik merkte dat de voorbijgangers die door hadden wat ik aan het doen was, vol verbazing en ontzetting naar me keken. Zeker omdat ik die dag ook netjes gekleed was in een nette pantalon en colbert. Dat had ik expres gedaan, om niet te veel op te vallen en om niet over te komen als zwerver of, nog veel erger, als linkse hobbyist.
Mensen keken geschokt toe hoe deze keurig ogende jonge dame haar tas vulde met groenten van de straat.



 

Kijk wat ik verzameld heb! Ben ik nu strafbaar?

inderdaad klopte, maar dat ik bezig was met een experiment. Ik vroeg hem waarom er zo veel waren werden achtergelaten op de markt. De verkoper vertelde dat het simpelweg goedkoper is om waar die niet meer geschikt is voor verkoop achter te laten dan om het mee te nemen. Ook vertelde hij dat hij veel vaker heeft gezien dat mensen overgebleven waar kwamen verzamelen op de markt. ''Veel arme mensen en daklozen komen hier vaak voedsel verzamelen. De voedselbank is vaak simpelweg niet toereikend, dus zijn deze mensen gedwongen om hier nog wat te verzamelen.'' Dat wierp voor mij natuurlijk een heel ander perspectief op de zaak. Voor mij was freeganisme een experiment, voor anderen is dit keiharde bittere noodzaak om te overleven, zelfs in een land als Nederland!


 

Vervolgens liep ik met mijn tas vol opgeraapte groenten en fruit naar de marktmeesters. Ik herhaalde hetzelfde ritueel: ''Kijk eens wat ik van de grond heb opgeraapt! Ben ik strafbaar?''. Ook hier werden de collega's erbij gehaald en stonden ze me collectief vervreemd aan te kijken. Wederom gaf ik uitleg en kwamen de mensen van stadstoezicht tot de conclusie dat ze het wel prima vonden dat ik dat deed. Hoewel het bij wet verboden is om voedsel uit afvalbakken te halen, wordt er in de praktijk dus niet echt naar omgekeken, zelfs niet als je het resultaat bij de toezichthouders onder hun neus houdt.

Ik denk dat het heel belangrijk is welke houding je aanneemt. Ik bleef telkens vrolijk glimlachen, deed me een beetje naïef voor en was bereid om heel open en aardig een gesprek aan te gaan. Daardoor was het geen probleem. Ook zag ik er natuurlijk niet echt uit als een stereotype activist. Dat hielp denk ik, zeker ook.



 

Belangrijk is ook de timing: je moet goed aanvoelen wanneer er niemand op je let en op welk moment er weinig mensen zijn. Pas toen de markt als voor een groot deel was afgebouwd, kon ik pas echt goed ongestoord verzamelen. Alles bij elkaar ben ik zeker drie uur bezig geweest met verzamelen. Als ik dit nog een keer zou doen, zou dit zeker minder lang duren, omdat ik nu weet dat ik echt pas veel later op de markt hoef te zijn.

Het resultaat:
Ik kwam uiteindelijk thuis met een volle tas, met daarin:
– 6 sinaasappels
– 4 appels
– 6 tomaten
– 2 paprika's
– een handvol druiven
– twee uien
– 2 perziken
– 4 aardappels
– 3 spaanse pepertjes

Ik besloot er een ovenschotel van te maken. Zeker niet alles wat ik had verzameld was ook daadwerkelijk bruikbaar. Sommige groenten die op het eerste oog prima waren, bleken tijdens het snijden van binnen en buiten toch veel rotte plekken te bevatten. Ik heb uiteindelijk ongeveer 65% van de producten gebruikt. Het verzamelen van de producten (inclusief reizen minus het lange wachten omdat ik zo vroeg was) en het koken kostten me in totaal ongeveer drie uur . Ik moest uiteindelijk toch nog wat eigen groenten gebruiken om voldoende te hebben voor het avondeten voor twee personen.
Tijdens het eten ben je er wel hyperbewust van dat alles wat je opeet op de straat heeft gelegen en mogelijk wat oud kan smaken. Maar het viel in alle eerlijkheid enorm mee. Het was een hele normale lekkere maaltijd. Het zijn dus meer de gedachten dan de smaak zelf de je beleving ervan tijdens het opeten beïnvloeden.




Conclusie
Ik heb geen voedselvergiftiging opgelopen. Als je goed oplet kan je dus prima op deze manier voedsel verzamelen. Ook zullen mensen je naar alle waarschijnlijkheid met rust laten zolang je je onopvallend opstelt en bereid bent om goed gehumeurd een gesprek aan te gaan mocht je toch worden aangesproken.
Het kost je wel veel tijd om op deze manier te leven. Je zal er vaak op uit moeten en veel ervaring moeten opdoen om een voldoende gevarieerd menu voor jezelf bij elkaar te verzamelen. Ik schat dat je er zeker vijf keer per week á twee uur per keer op uit moet. De vraag is aan jou, of je dat er voor over hebt en of je je die tijd kunt veroorloven.

Nu ben ik benieuwd hoe jullie hier over nadenken! Is freeganisme nu nog steeds simpelweg ''ranzig'' en ''armoedig'', of is dit iets wat je ook zou overwegen om te doen? Let me know!